محدودیت یا محرومیت؟ مسئله این است

به نظرم این که میگن: "محدودیت‌ها ستاره میسازه" کاملا جمله‌ی اشتباه و بیخودی هست. و درستش اینه که بگیم: "محرومیت‌هاست که ستاره میسازه". حالا شاید بعضی‌ها بگن که بین "محدودیت" و "محرومیت" تفاوتی نیست، اما از نظر من تفاوتِ بسیاری بین این دو هست. محرومیت، هیچ وقت با هدف خاصی دنبال نمیشه، و کسی اون رو اداره نمیکنه، اما محدودیت‌ها هستند که با اهداف خاصی ایجاد و مدیریت میشن. محرومیت‌ها با نظر کسی درست نمیشن و هیچکس دوست نداره مردم کشورش یا جامعه‌ش محروم باشن، اما کسانی هستن که محدودیت‌ها رو برای کنترل قشری از جامعه و یا بهتره بگیم برای رسیدن به اهدافشون دنبال میکنند. نمونه‌اش هم همین وضعیت اینترنت کشور خودمون... نمونه‌ایی کامل از ایجاد یک محدودیت در یک کشور جهان سومی.

این مطلب بار انتقادی داره و به نظرم هرکسی هم حق داره به این اوضاع اَسَفناکِ اینترنت اعتراض کنه. وقتی میبینم جوانان و دانشمندان در کشورهای قدرتمند دنیا روز به روز در حال گسترش علم خودشون هستن و ما همچنان به دنبال راهی برای دور زدن سامانه‌ی محبوب فیلترینگ هستیم، واقعا حالم از خودم و جایی که توش زندگی میکنم به هم میخوره. از صبح تا شب همه جا جار میزنیم که باید به دنبال پیشرفتهای علمی باشیم و فلان و ... اما در عمل هیچ اقدام شایسته‌ایی برای این مهم انجام نمیشه.

به امید روزی که محدودیت‌ها، خالی شوند از معنا

برگشتم

خب بعد از یکی دو روز غیبت، بالاخره امروز سر و کله‌ام پیدا شد و تقریبا بعد از 24 ساعت دوری از اینترنت، چشمم به جمال نورانی کامپیوترِ خونه و اینترنتِ دوست‌داشتنی باز شد. این یکی دو روز رفته بودم محلمون، (یه روستا،اطراف شیراز).راستش یه مدتیه که اونجا، یه مزرعه‌ی کوچولوی پرورش شترمرغ راه انداختیم و داداشم همیشه اونجاس و هرچند وقت یکبار(هفته‌ایی یکبار) واسه انجام یه کارایی باید بیاد شهر و واسه اینکه توی این چند ساعت اونجا خالی نباشه، من باید برم اونجا.(کلا گرفتید قضیه رو؟)

متاسفانه چون این روستای ما یکم بدمسیره، واسه همین هربار که میخوام برم اونجا و یا میخوام از اونجا برگردم، کلی اذیت میشم و حسابی حالم گرفته میشه. حالا از سختی راه و این چیزای حاشیه‌ایی که بگذریم، عدم پوشش اینترنت تو اون منطقه واقعا حالگیریه.اونم واسه یکی مثل من که همه‌چیم شده اینترنت و کامپیوتر...

حالا خدا رو شکر داداشم اونجا یه کامپیوتری داره که هربار میرم اونجا خودمو باهاش سرگرم میکنم.این بارم همش سرم تو فتوشاپ بود و مشغول میکس و ویرایش عکس یکی از دوستان بودم(بچه پاشو بیا این عکساتو وَردار برو :D)

خب حالا از این حرفا که بگذریم، یه چند وقت بود که کمتر میتونستم بیام نت و شرمنده‌ی خیلی از دوستان شدم تو این مدت. سعی می‌کنم از این به بعد یکم بیشتر بیام نت و بچه‌ی خوبی بشم :D

---

پانوشت:

نمیدونم تازگی‌ها چرا اینقدر پرحرف شدم؟ هرچی تو دنیای واقعی کم‌حرف‌تر میشم، تو دنیای مجازی فَکَم بیشتر میجُنبه.ببخشید اگه پرحرفی کردم.